FAMILJA BALAJ, 65 VJET NGA Â IKJA PREJ RRETHIMIT KOMUNIST, NĂ BOTĂN E LIRĂ GJATE FESTĂS SĂ SHĂN PALIT E SHĂN PJETRIT ME 28-29 QERSHOR 1951/
NGA DALIP GRECA/
TĂ« MartĂ«n e 28 Qershorit 2016, njĂ« grup vatranĂ«sh sĂ« bashku me familjet tona, ishim mysafirĂ« tĂ« familjes sĂ« madhe Balaj nĂ« Royal Regensy Hotel nĂ« Yonkers, NY. Ftesa na kishte ardhĂ« prej vatranit tĂ« kahmotshĂ«m Zef Balaj. Si pĂ«r çdo vit familja kremtonte festĂ«n e MartirĂ«ve- Apostuj: ShĂ«n Pali e ShĂ«n Pjetri. Festimi i kĂ«tij viti ishte i veçantĂ« sepse pĂ«rkonte me 65 vjetorin e ikjes sĂ« familjes nga rrethimi i forcave tĂ« ndjekjes tĂ« sistemit komunist. Edhe nĂ« 28-29 Qershorin e largĂ«t tĂ« vitit 1951 familja pĂ«rkujtonte nĂ« MĂ«zi tĂ« PukĂ«s, nĂ« vendlindje, tĂ« njĂ«tĂ«n festĂ«, qĂ« Ă«shtĂ« e shenjtĂ« pĂ«r Fisin Kabashi. Ndoshta mrekullia ndodhi nga qĂ« apostujt e morĂ«n nĂ« mbrojtje kĂ«tĂ« familje fisnike pĂ«r ta shpĂ«tuar nga rrethimi komunist dhe pĂ«r tĂ« realizuar Ă«ndrrĂ«n e lirisĂ« amerikane.Edhe pse pĂ«r dy net shtĂ«pia u mbajt e rrethuar nga Forcat e Ndjekjes,familja Balaj, e ndihmuar nga nacionalistĂ«t e arratisur nĂ« mal, ia arriti qĂ« ta çajĂ« rrethimin pa viktimaâŠ.TĂ« gjashtĂ« pjestarĂ«t e familjes dolĂ«n shĂ«ndosh e mirĂ« edhe pse ranĂ« nĂ« pushkĂ«âŠPor le tĂ« pĂ«rshkruajmĂ« fillimisht festĂ«n, pĂ«r tâu kthyer mĂ« vonĂ« tek historia qĂ« ndodhi para 65 viteve.
                   FESTĂ DHE PĂRKUJTIM
⊠Salla ku organizohet kremtimi është dekoruar si për festë.Në dekorin e saj,një banner që zotëron pamjen,  ka në qendër portretet e vëllezërve Balaj: Pjetër, Zef, Gjelosh, dhe nënës Zoja, si dhe shkrimin në dy gjuhë, shqip e anglisht, për përvjetorin e 65-të të ikjes nga rrethimi komunist.
Zef Balaj, u ka uruar mirëseardhjen mysafirëve. Ai kumton mesazhin e festës, që përbën një mrekulli për familjen Balaj dhe të gjithë fisin Kabashi, që e përkujton çdo vit. Mrekullia qëndron në faktin se familja jonë, tha ai, shpëtoi pikërisht në një natë të shenjtë tek kremton festën e Shën Palit e Shën Pjetrit, ndërsa ishte e rrethuar nga forcat komuniste. Më pas ai prezanton dom Nikolin Përgjinin për ndezjen e qirit dhe Lutjen fetare. Pas lutjes dom Nikolini bekon familjen Balaj, dhe drejton një uratë të veçantë për Pjetër Balaj, duke e uruar atë që të bëhet 100 vjeç dhe ta gëzojë ditën e emrit.
Kur u arratis Familja Balaj  kishte 6 anĂ«tarĂ« qĂ« kapĂ«rcyen kufirin, sot janĂ« nĂ« SHBA 60-70 anĂ«tarĂ«(njĂ« pjesĂ« e anĂ«tarĂ«ve tĂ« familjes nuk janĂ« nĂ« fotografinĂ« e pĂ«rbashkĂ«t tĂ« mbrĂ«mjes festive pĂ«r shkak tĂ« largĂ«sive apo dhe pushimeve). PasardhĂ«sit, nipĂ«r e mbesa, janĂ« edukuar me dashuri pĂ«r vendlindjen, gjuhĂ«n, kĂ«ngĂ«t e vallet, me nderimin pĂ«r kombin Shqiptar. Tek i sheh qĂ« kĂ«rcejnĂ« e kĂ«ndojnĂ« shqip, dhe tek mĂ«son se sa tĂ« informuar janĂ« pĂ«r prejardhjen e tyre, sa krenarĂ« ndjehen pĂ«r origjinĂ«n, bindesh se çâfamilje fisnike Ă«shtĂ«.RrugĂ«timi 65 vjeçar nuk e ka shpĂ«rbĂ«rĂ« familjen, nuk e ka larguar nga traditat e tĂ« parĂ«ve, nuk ia ka zbehĂ« ndjenjat kombĂ«tare. NjĂ«ri ndĂ«r ta, Gjergj Balaj,(djali i vogĂ«l i Pjetrit, i lindur nĂ« SHBA) i njohur si aktivist i papĂ«rtuar i komunitetit shqiptar,i cili flet  njĂ« shqipe tĂ« pastĂ«r(tĂ« cilĂ«n e ka mĂ«suar nĂ« familje), moderoi festĂ«n.
Gjergji pĂ«rcjell shkurtazi nĂ« gjuhĂ«n angleze historinĂ« se çfarĂ« ndodhi me familjen Balaj, natĂ«n e 28 dhe 29 Qershorit 1951, dhe netĂ«t e ditĂ«t qĂ« pasuan, çâishte ajo mrekulli qĂ« i shpĂ«toi nga rreziku komunist, nga ai rrethim me shumĂ« forca ushtarake. Gjergji e njeh me themel historinĂ« e fisit Kabashi, historinĂ« e kishĂ«s sĂ« vjetĂ«r tĂ« ShĂ«n Palit, dhe tĂ«rĂ« historinĂ« qĂ« mbart familja sĂ« cilĂ«s i pĂ«rket.Ai ndjehet krenar pĂ«r tĂ«, siç ndjehet krenar qĂ« ka gjak e gjuhĂ« tĂ« Kombit tĂ« Gjergj Kastriotit e NĂ«nĂ« TerezĂ«s. Njeh historinĂ« e KishĂ«s dhe Kombit, flet pĂ«r KishĂ«n e Kabashit, e pĂ«r UdhĂ«timin e tretĂ« tĂ« ShĂ«n Palit nĂ« Iliri, duke kaluar nga DurrĂ«si.
Asgjë nuk i mungoi festës, as këngët, as vallet, as fjalimet. Krahas humorit që përcjell Gjergji me grupin e djemëve dhe vajzave Balaj, bëhen edhe përshëndetjet e radhës. Danieli, me barcoletat plot humor me rrëfenja ndër shqiptarë e Amerikës, e bën sallën që të qeshë për një kohë të gjatë.
Lush Binaku me çiftelinĂ« e tij ngriti nĂ« valle gati tĂ« tĂ«rĂ« sallĂ«n, duke luajtur bukur me Gjergjin nĂ« duetin e kĂ«ndshĂ«m: ngrehu Zef na merr njĂ« valle âŠ.!
NjĂ« festĂ« e bukur qĂ« u mbyll pas mesit tĂ« natĂ«sâŠ.
                                  PERSHENDETJET
 Më pas Zef Balaj paraqet njeriun e afërt të familjes, kryetarin e Vatrës, dr. Gjon Buçaj për të bërë përshëndetjen e rastit.Duke iu drejtuar Pjetër Balaj, që para 65 viteve ishte djalë i ri, por me rol kyç në atë arratisje, paçka se sot është i ulur në karrige, dr.Buçaj uroi: Mirë se të kemi gjetë , o Pjetër Gjoni!
GĂ«zuar FestĂ«n e ShĂ«n Palit,- qĂ« po kremtojmĂ« sonte! GĂ«zuar FestĂ«n e ShĂ«n Pjetrit qĂ« e festojmĂ« nesĂ«r, â dita e emrit tĂ«nd!
Kjo Ă«shtĂ« festa qĂ« e mbanĂ« bashkĂ« fisin e Kabashit. ĂshtĂ« kremtim,por Ă«shtĂ« dhe festĂ«. Fati e desh qĂ« kjo familje ta çante rrethimin komunist dhe ta kapĂ«rcente kufirin pa viktima, edhe pse ra nĂ« pushkĂ« me ndjeksit. AtĂ« kohĂ« unĂ« e mĂ«sova lajmin nga ShqipĂ«ria, por dy javĂ« mĂ« pas, familja ime sĂ« bashku me mua, e kapĂ«rcyem kufirin dhe u takuam nĂ« KosovĂ«. Natyrisht qĂ« emigrimin nuk e ndjemĂ« aq shumĂ« nĂ« KosovĂ« se ishim mes vĂ«llezĂ«rve tĂ« gjakut. Ishim me fat qĂ« pasi kaluam nĂ« Itali, vazhduam rrugĂ«timin drejt tokĂ«s se bekume, tokĂ«s sĂ« lirisĂ«, AmerikĂ«s. Jam pjesĂ« e afĂ«rt e kĂ«saj familjeje dhe ndjehem mirĂ« pĂ«r pĂ«rparimin e familjes Balaj kĂ«tu nĂ« SHBA; ndjehem mirĂ« edhe pĂ«r faktin se ajo si shumĂ« familje tĂ« tjera, ka ruejtĂ« traditat, siç Ă«shtĂ« edhe ky kremtim i ShĂ«n Palit e ShĂ«n Pjetrit, ku shumĂ« fise i janĂ« bashkuar fisit Kabashi, e mbylli pĂ«rshĂ«ndetjen e tij kryetari i VatrĂ«s..
Një tjetër person i afërt me familjen Balaj, është vatrani Sergio Bitiçi. Ai tregon se ka 60 vjet që njihet me Zef Balaj dhe familjen e tij. Madje kujton edhe kohën kur me Zefin studionin në një klasë në gjimnazin e Prishtinës, në Kosovë, dhe kur atje shkonte e i takonte Pjetër Balaj, që aso kohe ishte një djalë i hijshëm, i gjatë dhe fjalëmbël. Më pas, Bitiçi kujton se Zefin me familje, UDB-ja i dërgoi në kampin famëkeq të Gerovës në Kroaci, një kamp ku kishte emigrantë politik nga Hungaria, Shqipëria, Rumania e vende të tjera të Ballkanit. Ai tregon se në atë kamp kishte kushte të vështira, dhe masat shtypse ishin represive.
Sergio sjell copëza kujtimesh nga jeta e përbashkët në Kosovë dhe këtu në SHBA, ku miqësia mes dy familjeve është e pandarë.
NACINONALISTĂT PĂRBĂNIN YNDYRĂN E KOMBIT
Simon Qafa flet plot emocion tek uron familjen Balaj, familjen Mhilli (Bëhet fjalë për familjen e Tom Kol Mhillit, djali i të cilit u martua me motrën e Kujtim dhe Simon Qafës,familjes që u arratis së bashku me familjen Balaj), dhe familje të tjera që festojnë këtë festë. Ai thotë se ndjehet i emocionuar, por nuk mund të rrijë pa i thënë ca fjalë për ata burra që lidhën besën kundër komunizmit dhe nuk e thyen premtimin. Baba i tij, Pjetër Qafa, u arrtis dy vjet para familjes Balaj. Por ajo çfarë e ngroh zemrën time,thotë Simoni, është se këta burra vinin jetën e tyre në rrezik për të shpëtuar familjet kundërshtare të komunizmit.Edhe pse ata e patën kaluar rrezikun duke i kapërcyer familjet e tyre në Ish Jugosllavi, ktheheshin pas për të marrë grupet e familjeve të tjera të rrezikuara.Pra ata rrezikuan shumë herë jetën e tyre sepse e cmonin lirinë.
Ajo çâka e emocionon edhe sot Simon QafĂ«n Ă«shtĂ« fakti se tĂ« gjithĂ« ata nacionalistĂ« qĂ« patĂ«n lidhĂ« besĂ«n qĂ« nĂ« ShqipĂ«ri se nuk do tĂ« thyeheshin nĂ« luftĂ«n kundĂ«r komunizmit,nuk do ta tradhĂ«tonin kauzĂ«n e lirisĂ«, e mbajtĂ«n atĂ« edhe nĂ« Jugosllavi, edhe nĂ« Itali, e derisa erdhĂ«n kĂ«tu nĂ« SHBA. Burra si ata, PjetĂ«r Gjon Balaj, PjetĂ«r Ăup Qafa, PjetĂ«r Nua Beqiri, Mark Zogu, Ăun Jakiçi Kuraj( ky i fundit ishte shpĂ«timtari i Genc Korçes natĂ«n e Vitit tĂ« Ri 1952) ,e dhjetĂ«ra tĂ« tjerĂ« si kĂ«ta, ishin yndyra e Kombit, komentoi Simoni.
Duke u kthyer nga Pjetër Balaj, Simon Qafa tha: Ja, shiheni atë Pjetër Gjonin që qëndron sot në karrige i pafjalë! Ai është yndyra e Kombit pse rrezikoi gjithçka, familjen, jetën e tij, dhe e mbajti premtimin për të mbetur deri në fund i papërkulur kundër komunizmit, rrezikoi duke ndihmuar familjet nacionaliste për të kapërcyer kufirin.
MĂ« vjen keq, tha Simon Qafa, qĂ« edhe sot, kĂ«tu nĂ« demokracinĂ« amerikane, ka shqiptarĂ« qĂ« simpatizojnĂ« partinĂ« komuniste apo trashĂ«gimtarĂ«t e saj. Historia do ta tregojĂ« se kush ishte nĂ« rrugĂ«n e drejtĂ« tĂ« Zotit dhe tĂ« Kombit, e kush nĂ« rrugĂ« e shtrembĂ«r. KurrĂ« mĂ« komunizmi, kjo mortje, qĂ« ia bĂ«ri tĂ« zezĂ« jetĂ«n shqiptarĂ«ve tĂ« ShqipĂ«risĂ«, atyre tĂ« KosovĂ«s, tĂ« MaqedonisĂ« dhe kudo!-e ka mbyllĂ« fjalĂ«n e vet Simon QafaâŠ
                            PERSONAZHET E ASAJ NATE KUJTOJNE
âŠPersonazhe tĂ« gjallĂ« qĂ« i shpĂ«tuan rrethimit tĂ« 28 -29 qershorit 1951 dhe mĂ« pas kaluan kufirin, janĂ« sonte nĂ« sallĂ«: Zefi me vĂ«lla Pjetrin, motrĂ«n Mire dhe kunatĂ«n Lula, bashkĂ«shorten e tĂ« ndjerit Gjelosh Balaj. Secili e kujton nĂ« mĂ«nyrĂ«n e vet atĂ« ikje dhe shpĂ«timin prej rrethimit.Pjetri  ka mĂ« shumĂ« pĂ«r tĂ« treguar, por ai zgjedh heshtjen kur i biri, Gjergji i afron mikrofonin.
Kur Gjergji e përsërit pyetjen, Pjetri jep përgjigje të shkurtër:- Po ja, ikëm,shkuam në Kosovë, në Itali dhe⊠ erdhëm këtu!
â Faleminderit,qĂ« erdhĂ«t, i thotĂ« i biri. Rrezikuat ju, por shpĂ«tuan fĂ«mijĂ«t.
Pjetri buzqeshâŠ
Lula kujton gjithçka, qĂ« nga rrethimi, jeta e vĂ«shtirĂ« nĂ« mal, kapĂ«rcimi i frikshĂ«m i kufirit, rĂ«nia nĂ« pushkĂ«, jeta nĂ« Kosovë⊠Ajo e ka njĂ« peng qĂ« nuk e harron: pesĂ« ditĂ« para ikjes i kishte vdekĂ« njĂ« foshnjĂ«,djali 1 vjeç e 3 muajĂ«sh, qĂ« mbeti andej. NjĂ«rin djalĂ« e ka lindĂ« nĂ« kampin famkeq tĂ« GerovĂ«s. Pjetri ka nĂ« kujtese dy foshnje, qĂ« u shuan nĂ« KosovĂ« nga kushtet e vĂ«shtira. U varrosĂ«n atje, dhe atje mbetĂ«nâŠ.
â A tĂ« kujtohet ajo natĂ«?-e pyet Gjergji, hallĂ«n Mire.
â Po si nuk mĂ« kujtohet, i kthehet ajo. Si tĂ« ishte dje. MĂ« kujtohet gjithçka: Ăasti mĂ« i vĂ«shtirĂ« ishte kur erdhĂ«n ata tĂ« malit e shtĂ«pia ishte e rrethuar nga forcat e ndjekjes. Edhe nĂ« mal kemi vuajtĂ«. MĂ« kujtohet kur u bashkuam me famlijen Mhilli. Nuk mund tĂ« harroj kalimin e kufirit. MĂ« kujtohet Pal Biba kur na tha se po ramĂ« nĂ« pushkĂ«, tĂ« mos friksoheshim por tĂ« binim barkas.Kur krisĂ«n pushkĂ«t Zefi na iku para me PjetĂ«r Smajlin. Ne mbetĂ«m aty. Erdhi mĂ« pas Pal Biba qĂ« na mori.
Me familjen Balaj u bashkua nĂ« KosovĂ« edhe familja e Nua Ademi Perpepaj. Prele PĂ«rpepaj, kujton se familja e tyre kanĂ« ikĂ« nĂ« tĂ« njĂ«jtin vit me Balajt, nĂ« vitin 1951. E kanĂ« lĂ«nĂ« sofrĂ«n shtruar, ashtu si Balajt, dhe kanĂ« mbyllĂ« derĂ«n. Kur kanĂ« shkuar fqinjĂ«t tĂ« nesĂ«rmen, e kanĂ« mĂ«suar tĂ« vĂ«rtetĂ«n e arratisjes. NĂ« KosovĂ« u takuan me familjen Balaj dhe prej asaj kohe nisi dhe vazhdon edhe sot kumaria. ShkojnĂ« sikur tĂ« ishin njĂ« familje, sikur te ishin tĂ« njĂ« gjaku. NĂ« kampin e GerovĂ«s ishin bashkĂ« tĂ« dyja familjet. Prel Perpeaj kujton edhe arratisjen nga Gerova nĂ« Itali. PjetĂ«r Balaj, tregon ai, e mori ZojĂ«n(nĂ«nĂ«n) ne shpinë⊠Zefi kujton mĂ«ngjesine parĂ« pas ikjes nga Gerova. Kishte rĂ«nĂ« vesĂ« dhe lĂ«ndina ishte e lagur. Pjetri me nĂ«nĂ«n nĂ« shpinĂ«âŠMĂ«ngjesi i parĂ« nĂ« PerĂ«ndimâŠPo preknin lirinĂ«.
JetĂ« e vĂ«shtirĂ« mĂ« pĂ«rmasat e legjendĂ«sâŠ.Ndiqeni historinĂ«âŠ
HISTORIA-LEGJENDĂ, ĂFARĂ NDODHI MĂ 28 QERSHOR 1951?
Në kujtesën e Zef Balaj, aso kohe një fëmijë 9 vjeçar, ngjarja ka ndodhë kështu: Familja Balaj në Mëzi të Pukës po përgatitej për të festuar Festën e Shën Palit dhe Shën Pjetrit. Familja e madhe po mblidhej bashkë,kishin ardhur edhe vajzat e dhëndurët. Njëri djalë i familjes, Pjetri, ishte roje pyjesh aso kohe.Ndërsa kthehej për në Mëzi atij i çon fjalë dhëndri, Jak Mirakaj, që të merrte të shoqen, vajzën e Balajve në Iballë dhe do të takoheshin për festë në Mëzi. Pjetri dhe motra udhëtojnë për më shumë se dy orë prej Iballe. I ka zënë nata në Arest-Miliska. Ecin nëpër terr. Diku në qafë Grie,afër shtëpisë Balaj, Pjetrin e ndalin ushtarët e Mbrojtjes. Pasi e verifikojnë se kush është e urdhërojnë: Motra të shkojë në  shtëpi, ndërsa ti na duhesh, do të qëndrosh sonte me ne për një detyrë të veçantë!
Për Pjetrin nuk ka zgjidhje tjetër, urdhëron motrën të shkojë në shtëpi dhe vetë qëndroi me ta. Komandanti, duke e konsideruar Pjetrin të sigurtë, njeri të besuar,i tregon se atë natë në Mëzi pritej të vinin diversantët për tu furnizuar me ushqime.
Madje ai ka treguar edhe planin qĂ« kanĂ« hartuar:- Do tĂ« rrethojmĂ« shtĂ«pinĂ«, bazĂ«n ku ata do tĂ« shkojnĂ« dhe do tâi kapin nĂ« befasi ose do tâi vrasin.
Pjetrit i ther në shpirt, ndërsa komandanti flet për shtëpinë, që do të rrethojnë. Fillimisht Pjetri nuk e di se bëhet fjalë për shtëpinë e tij.Kur e mësoi,heshti.  I duhet të durojë, të duket i qetë dhe të presë momentin për ta ndihmuar familjen. Ushtarët e mbrojtjes i afrohen shtëpisë dhe qëndrojnë para saj, në distancë nga hyrja, përrreth gardhit.
-Ja kjo është shtëpia-, thotë komandanti.
Pjetri guxon dhe e pyet: A e keni verifikuar mirë se mos nuk është e saktë informata? A është kjo shtëpia ku do të vijnë diversantët?
-Po po, thotë komandanti, pse po dyshon?
Pjetri nuk e jep veten. MirĂ« qĂ« nuk ia shquanin fytyrĂ«n nĂ« errĂ«sirĂ«. NjĂ« luftĂ« e brendshme zhvillohej nĂ« shpirtin e tij duke menduar rrethimin, ardhjen e mysafirĂ«ve tĂ« malitâŠSituatĂ«n nĂ« tĂ« cilĂ«n do tĂ« ndodhej familja dhe ai vetĂ«âŠ
Po i thotĂ« edhe njĂ« herĂ« komandantit: -Ndoshta ata qĂ« ua kanĂ« dhanĂ« informatĂ«n, kanĂ« dashtĂ« me u çorientuar, se kjo qĂ« kemi rrethuar sâmund tĂ« jetĂ« bazĂ« pĂ«r diversantĂ«t, ajo Ă«shtĂ« shtĂ«pia ime.
â       Kemi urdhĂ«r tĂ« rrethojmĂ« kĂ«tĂ« shtĂ«pi, thotĂ« komandanti prerazi.
Pjetri ka heshtë sërish⊠është ulë me komandantin nën hijen e manit dhe po mendohet. Dikur po i thotë:- Me sa shoh kemi për të qëndruar gjatë këtu. A po më lejon të hyj në shtëpi dhe të sjell ca mish ferliku që është gati për festë e ca raki?
â       MirĂ« i thotĂ« komandanti,- shko, por kujdes, asnjĂ« fjalĂ«âŠ.
Pjetri sapo hyn i afrohet vëllait Gjelosh dhe i tregon me një frymë për rrethimin jashtë shtëpisë. Shtëpia ishte e mbushur plotë, ishin aty edhe tri vajzat e shtëpisë me burrat e tyre, dhëndurët e familjes Balaj.
â       Po po, e mora vesh, po i thotĂ« i qetĂ« Gjeloshi, ma tregoi motra Lusha, dhe shton: dy kaçakĂ« do tĂ« vijnĂ« sonte pĂ«r furnizim me ushqime. Kjo dihet, jemi njoftuar.
â Po si do tâia bĂ«jmĂ«?- e pyet Pjetri. Po sikur tĂ« vjnĂ« ata tĂ« malit dhe tĂ« bien nĂ« rrethim?
Bëhej fjalë për Pashk Ademin, Nua Lush Mirakaj e të tjerë që priteshin nga çasti në çast.
-Shohim e bajmĂ«,ata do tĂ« vijnĂ«, Ă«shtĂ« e sigurtĂ« se kanĂ« nevojĂ« pĂ«r ushqime, po ti shko qĂ« tĂ« mos tĂ«rheqĂ«sh vemendjen e komandantit. Shpejt e shpejt u lidh fjala: Kush tĂ« shpĂ«tojĂ«, takimi nĂ« BjeshkĂ«âŠ
Pjetri merr mish e raki dhe kthehet tek forcat e mbrojtjes.
Ndërsa jasht hahej e pihej raki , kanë ardhë fshehtazi për furnizime njerëzit e malit,duke lëvizur barkazi përmes arës me misër dhe kanë hyrë nga dera e pasme e shtëpisë Pashk Ademi edhe Nush Lush Mirakaj.
Gjeloshi, pasi i ka furnizuar me ushqime, u thotë që të ktheheshin sa më shpejt, që të mos tërhiqnin vëmendjen e ushtrisë që e mbante të rrethuar shtëpinë. Ata lënë vendin e takimit për të nesërmen në darkë,në bjeshkë dhe  largohen pa ra në sy.
Kur ka ra drita komandanti i ka thënë Pjetrit: Shko ti Pjetër fli e shlodhu se na duhesh natën tjetër prapë. Ata nuk erdhën mbrëmë por jam i sigurtë se do të vijnë sonte natën, thotë komandanti.
Shkoi Pjetri. Natyrisht që nuk mund të flinte. E diskutuan me Gjeloshin se si do të vepronin. Patjetër duhej vepruar shpejt. I pyetën dhëndurët dhe motrat se kush ishte gati me dalë në mal e me u arratisë.Kush nuk kishte mundësi për shkak të lidhjeve familjare, gjendjes shëndetësore,  e gjendjes së familjeve, duhej të largoheshin menjëherë, pa u kompromentuar, pa ra në sy të pushtetarëve komunistë. Nue Marashi prej Fierze, që ishte martuar me njërën nga vajzat e shtëpisë Balaj, thotë se nuk mund të arratisej. Edhe Palok Marku, dhëndri tjetër, tha se nuk kishte mundësi të arratisej.
-Ju , u thotë Gjeloshi dhe Pjetri, duhet të largoheni sa më shpejt, që të mos u zërë nata këtu se, ndryshe u piu e zeza. Mos u bëni pjesë e arratisjes tonë.
Familja Balaj qëndroi atë ditë në shtëpi duke kryer secili punët e veta. Në mbrëmje sapo nisi terri, kanë lënë sofrën e festës shtruar, dhe kanë dalë e janë ngjitë në bjeshkë, pa ra në sy të askujt. Në Bjeshkën e Dardhës u takuan me kaçakët e Pukës dhe të Mirditës.
Nga ana tjetĂ«r forcat e mbrojtjes kanĂ« mbĂ«rritĂ« pak ma vonĂ«, pa e lajmĂ«ruar PjetĂ«r BalĂ«n dhe e kanĂ« rrethuar shtĂ«pinĂ« njĂ«soj si natĂ«n e mĂ«parshme. KanĂ« ndarĂ« detyrat mes ushtarĂ«ve dhe po  presin tĂ« sigurtĂ« se atĂ« natĂ« nuk do tĂ« dilnin bosh. JanĂ« tĂ« sigurtĂ« se âmysafirĂ«tâ e malit do tĂ« vinin. Komandanti kishte thĂ«nĂ« se ndoshta informatori kishte ngatĂ«rruar natĂ«n e ardhjes sĂ« tyre. PritĂ«n ashtu nĂ« heshtje tĂ« thellĂ« deri nĂ« mĂ«ngjes kur ra drita. BagĂ«tia nisi tĂ« blegĂ«rinte. Pulat po zbisnin nga kotecĂ«t.QetĂ«si⊠AsnjĂ« lĂ«vizje njerĂ«zishâŠAsnjĂ« frymĂ« e gjallĂ« njerĂ«zoreâŠKomandanti vetĂ« nĂ« krye urdhĂ«ron ushtarĂ«t dhe nisen drejt shtĂ«pisĂ« tĂ« shohin se çfarĂ« po ndodh brenda saj. Kur hapĂ«n dyerĂ«t e mĂ«suan tĂ« vĂ«rtetĂ«n. Sofra ishte shtruar, plot me ushqime. E kuptuan se familja Ă«shtĂ« larguar gjatĂ« mbrĂ«mjes, pak mĂ« pĂ«rpara se ata tĂ« vendosnin rrethimin. MenjĂ«herĂ« dha urdhĂ«r pĂ«r zĂ«nien e shtigjeve nga mund tĂ« kalonin. Caktoi njĂ« fshatar qĂ« tâi merrte bagĂ«titĂ« pĂ«r tâi dĂ«rguar nĂ« qendĂ«r tĂ« lokalitetit, nĂ« IballĂ«. Familja, nga maja e bjeshkĂ«s,ku po qĂ«ndron e fshehur, po i sheh bagĂ«titĂ« qĂ« ecin varg tĂ« shoqĂ«ruar nga bashkĂ«fshatari i tyre MĂ«zias. Nxehet Pjetri dhe bĂ«n gati pushkĂ«n: â Do ta vras,- thotĂ«.
-Jo i thotĂ« Gjeloshi, nuk Ă«shtĂ« ai fajtori. AtĂ« e kanĂ« detyruarâŠ.harroji bagtĂ«itĂ«, tĂ« shpĂ«tojmĂ« njerĂ«zitâŠ
Në zonë ishte dhënë alarmi. Forcat e Mbrojtjes kërkonin gjithandej. Masa e parë që morën ishte bllokimi i Vaut të Dardhës, ku mendohej të kalonte Drinin familja e arratisur. Për rreth tre javë familjes i duhej të qëndronte në mal e fshehur. Ushqimet u mbaruan pas dy javësh. Nuk kishin rrugë tjetër veçse të ushqeheshin me lende dushku, kujton Zefi.
Ndërsa forcat e Mbrojtjes po i kërkonin, luftëtarët e Pashk Ademit, përgatisnin mbartjen e familjes dhe shpëtimin e saj duke menduar për ta nxjerrë përtej kufirit. Pal Bib Mirakaj, Gjon Gjinaj, Marka Zef Ndreca, rreth 20 luftëtarë janë bashkuar, kanë marrë edhe familjen Mhilli dhe të dyja familjet i kanë përgatitë për të kaluar vaun e Dardhës, ndërkohë që luftëtarët e tjerë nacionalistë vazhduan rezistencën në bjeshkë me forcat e ndjekjes, duke siguruar murin mbrojtës.
Zefi, që aso kohe ishte një fëmijë 9 vjeçar, kujton se nacionalistët kanë marrë me vete edhe një viç(tek shtëpia Mhilli) dhe pasi e kaluan Drinin mbërritën në Qafë të Zogajt të Gjakovës dhe atje e prenë viçin dhe e gatuan për të shuar urinë.
-Aty, thotë Zefi, kam pa se si zihej viçi në plëncin e vet, pa pasë nevojë për enë kuzhine.
NĂ« kujtesĂ«n e Zefit ka mbeti momenti i kalimit tĂ« kufirit. Ishte natĂ«. QetĂ«si qĂ« trembte. Pal BibĂ« Mirakaj u ka dhĂ«nĂ« udhĂ«zime se si duhej tĂ« kalohej kufiri dhe ka bĂ«rĂ« pĂ«rpjekje pĂ«r tâu larguar frikĂ«n tĂ« vegjĂ«lve. Ai porosit tĂ« vegjlit qĂ« tĂ« kapeshin pĂ«rdore me tĂ« rriturit dhe tĂ« mos i lĂ«shonin.Ai i parapriu tĂ« vegjĂ«lve pĂ«r ndonjĂ« pĂ«rplasje me forcat e kufirit, duke u thĂ«nĂ« se ne bĂ«jmĂ« edhe lojra e qesim pushkë⊠Ju, nĂ«se dĂ«gjonin ndonjĂ« tĂ« shtĂ«nĂ«, tĂ« mos frikĂ«soheshin por shtrihuni pĂ«rtokĂ« dhe prisni.âŠPikĂ«risht nĂ« njĂ« moment tĂ« atillĂ«, kur kanĂ« plasĂ« krismat, Zefi nuk Ă«shtĂ« shtrirĂ« batrkas, por ka ecĂ« pĂ«rpara me PjetĂ«r Smajlin. Ka humbĂ« pĂ«r njĂ« moment, kur tĂ« tjerĂ«t kanĂ« qĂ«ndruar nĂ« vend. Kthehet pas Pal Biba dhe i merr ata qĂ« kishin mbetĂ« pas dhe i bashkon tĂ« gjithĂ« bashkĂ«.
⊠KĂ«shtu shpĂ«tuan nga forcat e ndjekjes dhe u dorĂ«zuan nĂ« postĂ«n mĂ« tĂ« afĂ«rtâŠ.
I çuan nĂ« KosovĂ« nĂ« Bobajt e BrokĂ«s, prej andej i lĂ«vizĂ«n disa herĂ«. NĂ« KosovĂ« qĂ«ndruan 10 vjet. Familja u dĂ«rgua nĂ« kampin famkeq tĂ« GerovĂ«s, nga ku u arratis sĂ« bashku me familjen Perpepaj. Nga Kosova nĂ« Itali(ku qĂ«ndruan dy vjet) e prej andej nĂ« AmerikĂ«. Kur arritĂ«n nĂ« AmerikĂ« familja Balaj pĂ«rbĂ«hej prej 11 vetash, sot janĂ« rreth 60-70. NĂ« KosovĂ« lanĂ« njĂ« pjesĂ« tĂ« dhimbjes, dy fĂ«mijĂ« tĂ« Pjetrit dhe njĂ« tĂ« Gjeloshit, tĂ« cilĂ«t vdiqĂ«n foshnje tĂ« parrituraâŠJa kjo ishte historia qĂ« familaj Balaj e kujton gjatĂ« çdo feste tĂ« ShĂ«n Palit e ShĂ«n Pjetrit! NjĂ« histori pĂ«r tĂ« mos u harruar, me tĂ« cilĂ«n ushqehen brezat! NjĂ« histori me pĂ«rmasat e legjendĂ«s, qĂ« pĂ«rcjell mesazhin se mrekullitĂ« ekzistojnĂ«âŠ.